- ۲۸ فروردين ۹۴ ، ۱۸:۵۵
- ۰ نظر
سر خط
ــــــ«یا أَیُّهَا الْعَزِیزُ مَسَّنا وَ أَهْلَنَا الضُّرُّ وَ جِئْنا بِبِضاعَةٍ مُزْجاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْکَیْلَ وَ تَصَدَّقْ عَلَیْنا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ»ــــــ
هنگامی که برادران یوسف به محضر یوسف رسیدند به ایشان گفتند:
اى عزیز مصر، ما با همه اهل بیت خود به فقر و قحطى و بیچارگى گرفتار شدیم و با متاعى ناچیز و بىقدر (حضور تو) آمدیم، پس بر قدر احسانت نسبت به ما بیفزا و از ما به صدقه دستگیرى کن، که خدا صدقه بخشندگان را نیکو پاداش مىدهد
یا صاحب الزمان...!
حال که همانند طفلی در شلوغی دنیا دستمان از دست بابای مهربانمان جدا شد حال که دست پدر مهربانمان بالای سرمان نیست کمتر از طفلی که پدرش را گم کرده نباشیم کاری کنیم گریه ای التماسی فریادی شاید که برسد صدایمان به صدایش چشمانمان به قدومش و دسمتانمان به دامانش و یادمان نرود که پدر مان منتظر است منتظر ما دلش برایمان تنگ شده اما امان از دست این کودک نفس که دارد قد میکشد و وای از ان روزی که انقدر قد بکشد که حتی جلوی بابایش هم بایستد و اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ نَفْسِی
ودر اخر اینکه یادمان نرود که مائیم که در غیبت کبری ماندیم
اقا جان ،حال که به خاطر ما به زندان اعمال ما دچار شدیدگفتیم متاع قلیلی بیاوریم که شاید از مدت نبودت کمی کم شود واغوشمان به اغوش پر مهرت اشنا شود حلالمان کنید که گاهی یادمان میرود پدری داشتیم که دارد حبس میکشد ان هم به خاطر هزینه هایی که ما روی دوشش گذاشتیم
اقا جان نگاهی که همه کارهای ما باید از جایی آب حیاتی بخورد وگرنه بی مایه فطیر است ...
